Ścieżka edukacyjna
Tablica nr 13

Szkoła

Od 1765 roku wprowadzono na Śląsku nakaz nauki, od 6 do 13 roku życia. Dzieci z Kocur mogły chodzić do szkoły do Szemrowic lub Warłowa, ale ze względu na biedę i brak świadomości było to rzadkością. Na przełomie XIX i XX wieku było już lepiej. Mieszkańcy Kocur rozpoczynają starania o budowę szkoły. W 1909 roku w Kocurach i Leśniokach było około 50 dzieci w wieku szkolnym. 9 maja 1911 roku podjęto decyzję o budowie szkoły. Jej koszt wynosił 22 536 Marek. Ziemię, 5 morgów, pod budynek za symboliczną kwotę przekazał Joseph Kołodziejczyk. Budowę prowadził murarz Kotzur z Dobrodzienia. W przywożeniu cegły na wozach ciągnionych przez woły pomagali również mieszkańcy Kocur. 23 listopada 1912 roku oddano do użytku budynek szkoły: Schulerband Kath. Schien Schemrowitz und Kotzuren. W 1945 roku nastąpiły zmiany przynależności państwowej i zakazano używania języka niemieckiego, a wprowadzono język polski. W 1951 roku zakazano nauki religii i rozpoczęto naukę języka rosyjskiego. W latach 70-tych XX wieku zniknęła kronika szkoły prowadzona od 1912 roku. W 1978 roku zostaje zamknięta szkoła, a w 1980 roku przedszkole. W 2003 roku sprzedano szkołę w ręce prywatne.

Nauczycielami szkoły w Kocurach byli:

  • Max Schwilgin od 1912 roku,
  • Robert Züchner 1913 – 1945
  • Zofia Podkowa 1946-48
  • Joanna Kudelka 1946-47
  • Zofia Chmura od 1947
  • Maria Gaweł 1948-49
  • Helena Klinga 1949-51
  • Irena Śliwińska 1949-51
  • Krystyna Turbis 1950-52
  • Małżeństwo Pająk 1952-53
  • Stanisław Pleskacz 1952-53
  • Józef Sikora 1953-54
  • Eme Bieniek 1954-56
  • Jerzy Dzieduszyński 1954-55
  • Władysława Zientara 1955-57
  • Janina Regner 1956-58
  • Natalia Ścibisz (następnie po mężu Rozmuszcz) 1956-1976
  • Włodzimiera Cesarz 1976-1980

Od autora:
Chcę tu przytoczyć sylwetkę nauczyciela, który „zachował się jak trzeba”. Starsze pokolenie wypowiadało się o nim z szacunkiem. Robert Züchner urodzony 22.12.1885 roku, a zmarły 09.09.1945 roku, do kocurskiej szkoły przybył z Kośmider. Miał trzech synów i córkę. Jego byli uczniowie wspominali go jako nauczyciela, który miał posłuch wśród uczniów. Pobłażliwie patrzył na używanie gwary śląskiej na przerwach przez dzieci. Uczniowie nazywali go Hühnchen (Kura), ponieważ hodował drób. W czasie powstań śląskich pozostał w szkole, chociaż nie mógł nauczać. W roku 1942 władze niemieckie wprowadziły nowe przepisy. Zakazano wieszania krzyży w szkołach i modlenia się przed i po lekcjach. Robert Züchner nie zdjął krzyży i modlił się ze swoimi uczniami. Pod koniec wojny w szkole była setka dzieci. Część z nich została przywieziona na wieś ze swoich dalszych rodzin, ze względu na bombardowania miast. Züchner jako jedyny nauczyciel dawał sobie radę z gromadą dzieci. W 1945 roku nie uciekł i ponownie został z dziećmi. 14 lutego 1945 roku został zabrany przez ludzi z biało-czerwonymi opaskami, dostał się do obozu, a potem wywieziono go do Rosji. Człowiek który 42 lata uczył w Kocurach, zginął w Rosji we wrześniu 1945 roku.

Obok szkoły, na jej gruncie w latach 40-tych XX wieku wybudowano trzy budynki dla rodzin ewakuowanych z bombardowanych miast. Na budowę domów została zarekwirowana cegła od pani Kurek, którą miała przeznaczoną na budowę własnego domu. Dostała pokwitowanie z którym miała zgłosić się po zakończeniu wojny po rekompensatę. Wojna się skończyła, a poręczycieli pokwitowania już nie było.

Do lat 30-tych XX wieku uczniowie dostawali przy rozpoczęciu nauki 1 markę na zachętę, a od 30-tych lat XX wieku wprowadzono „tyty” czyli rogi obfitości, w których znajdowały się słodycze.

Budynek szkoły znajduje się w Rejestrze Zabytków.