Ścieżka edukacyjna
Tablica nr 11

Chopiegowa, Plama, Zielona Droga
(Grüner Weg)

Chopiegowa, poprzednie nazwy to Rotland (według relacji mieszkańców jest to najstarsza nazwa tej części Kocur), Pnioki. Nazwa Rotland wywodzi się od warstwy czerwonej gliny, która tu występuje. Nazwa Chlopie Glowa występuje w urbarzu rzędowickim z 1820 roku, przy określeniu miejsca dzierżawy pól[1]. Historia ostatniej nazwy Pnioki, związana jest z pewnym wydarzeniem. Fryderyk August III Wettyn sprzedaje w 1927 roku, po wycince drzew obręb leśny 131 Kotzuren. W tym czasie nazwa tego terenu zmienia się w potocznej mowie z Rotlandu na Pnioki. Mieszkańcy Kocur kupują pola z pniami i żartują, że przy pniach trzy razy się ogrzewają. Pierwszy raz jak wyrywają je z ziemi, drugi jak je łupią na drewno, a trzeci jak je palą w piecu. Podczas karczowania resztek zarośli znaleziono męską czaszkę lub całą głowę. Od tego czasu teren ten nosi nazwę Chopiegowa.

Plama. Na przełomie XIX i XX wieku, używano gliny do produkcji cegieł z pobliskich wyrobisk. Woda do wyrobisk płynęła rowem przez Kamienny Most. Obecnie most kamienny został zastąpiony betonowym przepustem. Obok na pastwiskach w latach 30-tych ubiegłego wieku, odbywały się festyny dla mieszkańców Kocur – Tag der Heimat in Birkental. Ślązacy mówili Heimatfest. Obok wyrobisk stała drewniana altana, którą przed wojną wykorzystywano przy organizacji festynów, a po wojnie ukrywali się tam ludzie przed władzami polskimi. Nazwa Plama wywodzi się od wypalonej latem od słońca trawy. Z powodu piaszczystej gleby i braku wody tworzyły się żółte plamy na trawie.

Zielona droga (Grüner Weg), jest to droga prowadząca od drogi Dobrodzień-Olesno do Langhalei. Jest ona częścią szlaku napoleońskiego. Nazwa pochodzi od zielonej trawy, która porasta tę drogę. Obok drogi na terenach podmokłych występuje Wawrzynek wilczełyko.

Ślady szlaku napoleońskiego znajdujemy także w sąsiedniej wiosce Klekotnej, gdzie stoi kapliczka upamiętniająca miejsce zabicia i obrabowania żołnierzy napoleońskich[2] oraz w pobliskim Pruskowie[3].

  1. Archiwum Państwowe w Opolu, urbarz rzędowicki

  2. „Dawno temu w lesie. Einst im Walde” J.Tyrol s. 313

  3. „O KRZYŻU NAPOLEOŃSKIM W PRUSKOWIE” M. Kotala ZGS w Zębowicach s. 35-37